ارزش آفرینی داستان ها در سازمان های عصر دانش
از روزگاران کهن، داستان در زندگی بشر جاری بوده است. حتی زمانی که انسان نمی توانست بخواند و بنویسید دانش و تجربه خود را از طریق داستان و داستان سرایی سینه به سینه منتقل می کرد. نقاشی هایی که در دیواره غارها از اعصار بسیار دور به جا مانده است، نشان دهنده علاقه انسان نخستین به داستان بوده است. در فرهنگ شرقی و بخصوص فرهنگ ایرانی، داستان ها جایگاه ویژه ای داشته و دارند و بسیاری از بزرگان شعرا و نویسندگان ما مانند عطار، سعدی، فردوسی و مولوی مفاهیم و نگرش های مورد نظر خود را در قالب داستان بیان کرده و ماندگار ساخته اند.داستان ها علاوه بر نقشی که در ادبیات و فرهنگ و تمدن ایفا کرده اند، امروزه نقش پر رنگی در سازمان ها پیدا کرده اند. سازمان های موفق از شیوه داستان سرایی استفاده می کنند تا معانی و درک مشترک را در میان افرادشان ایجاد کنند. داستان ها دانش های کلیدی را در میان کارکنان به اشتراک می گذارند، اصول فرهنگی سازمان را بیان می کنند، ارزشهای رهبر سازمان را مشخص و شفاف می کنند، اعتماد به وجود می آورند، جایگاه برند سازمان را ارتقاء می دهند، همکاری را میان کارکنان بهتر می کنند و بسیاری دیگر.
ویژگی اصلی داستان این است که احساس و منطق شنونده را در یک لحظه تحت تاثیر قرار می دهد و فرد شنونده می تواند خود را در فضای داستان قرار داده و به گونه ای تجربه ای را که در داستان بیان می شود، خود تجربه کند. داستان ها بسیار آسان تر از اعداد و ارقام و منطق به خاطر سپرده می شوند و جذابیت بیشتری برای تعریف کردن و بیان دوباره دارند و بنابراین بسیار اثربخش تر از سایر روشهای ارائه اطلاعات هستند. داستان ها می توانند به مخاطب انگیزه ببخشند، او را خوشحال کنند، نگران کنند و او را به فکر وا دارند.
در این وب یاد علاوه بر آشنایی با داستان و داستان سرایی، با کاربردهای داستان سرایی سازمانی و حوزه های مربوط به آن آشنا خواهید شد و درباره چگونگی داستان سرایی در سازمان خواهید آموخت
